Kamieniołomy w Strzelinie wyrobisko główne, najgłębsze. Na zdjęciu widzimy eksploatowaną ścianę granitu z widocznymi śladami wiercenia oraz maszynę do wiercenia takich otworów. W tych otworach umieszcza się małe ładunki wybuchowe, które odpala się synchronicznie. Taka metoda pozwala na oderwanie od ściany blok granitu, który jest następnie wydobywany na powierzchnię za pomocą dźwigu (dzisiejsza technologia). Poprzednia technologia wydobycia bloków granitu była inna, na krawędziach wyrobiska były zamontowane wieże między którymi była rozpięta pleciona lina nośna o średnicy ok. 10 cm. Po tej linie poruszały się wózki służące do wydobycia kamienia na powierzchnię terenu (na fot. widać niekompletny taki wózek, brak podwozia). Cały system transportu przypominał kolejkę górską. Dawniej inaczej też wyglądało odrywanie bloków od ściany. Cięto kamień za pomocą palników termicznych, które potrzebowały sprężonego pod dużym ciśnieniem powietrza. Praca takiego palnika przypominała odgłos silnika odrzutowego i była słyszalna w całym mieście (potężny był to hałas). Między głównym wyrobiskiem a Esami (to sąsiednie wyrobisko) znajdowała się stacja kompresorów, która dostarczała sprężone powietrze do wyrobiska. Kompresory były chłodzone wodą z basenu który przylegał do stacji.