 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Zachowany do dzisiaj dwór powstał na fundamentach wcześniejszej siedziby w latach 1786-1787 najprawdopodobniej z inicjatywy ówczesnej właścicielki Kiełpina – wdowy Theodory Ernestiny von Unruh duo voto Kottwitz. W 1808 r., trzy lata po śmierci Theodory Ernestiny majątek kiełpiński nabył radca prawny Neumann. Po nim właścicielem włości został rotmistrz Adolph Neumann. Dokonana w 2 poł. XIX w. przebudowa związana jest jednak przypuszczalnie z nazwiskiem Rudolpha von Friedendthal, posiadającego także ...
Zachowany do dzisiaj dwór powstał na fundamentach wcześniejszej siedziby w latach 1786-1787 najprawdopodobniej z inicjatywy ówczesnej właścicielki Kiełpina – wdowy Theodory Ernestiny von Unruh duo voto Kottwitz. W 1808 r., trzy lata po śmierci Theodory Ernestiny majątek kiełpiński nabył radca prawny Neumann. Po nim właścicielem włości został rotmistrz Adolph Neumann. Dokonana w 2 poł. XIX w. przebudowa związana jest jednak przypuszczalnie z nazwiskiem Rudolpha von Friedendthal, posiadającego także majątki otyński i zatoński. Dwór w Kiełpinie wzniesiony został na planie litery L. Taki rzut stosowany był w budowlach XVI-wiecznych. Potwierdza to zatem, że obiekt wzniesiono na miejscu starszego, wykorzystując być może jego zręby. Po II wojnie światowej, dwór znalazł się w posiadaniu PGR. W 1955 r. wyremontowano elewacje. W latach 70. XX w., po częściowym zawaleniu konstrukcji więźby, naprawiono dach i przykryto go eternitem. Zlikwidowano wówczas konstrukcję powiek oraz rozebrano naczółek ryzalitu, niszcząc barokowy charakter elewacji.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
/Informacja ze strony internetowej Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków/. |
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|