Mur obronny wzniesiony wkrótce po lokacji miasta w 1292 r. Zgodę na budowę wydał syn Bolka l Świdnickiego Bolko II Ziębicki. Pierwsza wzmianka źródłowa pochodzi z 1328 r. Miasto otoczone było podwójnym murem, co było rzadkością na Śląsku. Prowadził on wzdłuż dzisiejszej ulicy Pocztowej, Staszica, Brzegowej i Rybnej. Wewnętrzny mur sięgał wysokości 6 m, zewnętrzny był niższy. Grubość murów wynosiła 1,5 m. Za murami była fosa wraz z obwałowaniem ziemnym. Do miasta prowadziły 3 bramy: Ziębicka, Wrocławska i Wodna zwana też Mariacką. W narożnikach murów mieściły się 4 wieże: Garncarska, Piekarska, Katowska i Prochowa zwana inaczej Wisielczą ze wspomnianych obiektów zachowała się jedynie Baszta Prochowa. Mury zostały poważnie zniszczone w wyniku wojen husyckich w XV w. i później podczas wojny trzydziestoletniej 1618 - 1648. Po raz ostatni fortyfikacji miejskich używano w czasie wojen śląskich 1740 -1763. Od 1819 r. w związku z planowaną rozbudową miasta rozpoczęto wyburzanie murów, które trwało do 1880 r. Do dziś zachowały się stare fragmenty murów przy ul. Pocztowej i Brzegowej.